Het Levende Systeem
(PS: lees niet verder. Grote kans dat je het boek hierna wilt hebben)
#1 ‘Dieper in het binnenste werd de machine
verlicht door een gouden schijnsel’
~
Aan de zijkant klonk gesis en er klapte een manshoog paneel omlaag.
Ileas keek de donkere ruimte in. Een voor een floepten binnenin
lichten aan en onthulden een glanzende metalen trap,
die minstens tien meter schuin omlaag liep.
Links en rechts zag hij duizenden minuscule mechanieken.
“Dit is uw brein!” stamelde Ylly. Zijn stem echode de diepte in.
Op hetzelfde ogenblik voelde Ileas zijn eigen brein
gelijksoortige bewegingen maken, en alles danste
hypnotiserend voor zijn ogen.
~
De verlichting begon te flakkeren en Ileas zei:
“We moeten energie besparen,
dit apparaat loopt op zijn laatste beetje kracht.”
~
#2 Klapstangen, mijn helden gaan ervandoor!
~
Haar nieuwsgierigheid was behoorlijk gewekt en ze liep een gang
door die uitkwam bij een grote houten trap.
Beneden hoorde ze luide stemmen in een kille hal
en een opening in de balustrade bood haar zicht op
een gezelschap in discussie. Ze ving woorden
op als ‘zaken doen’ en ‘het gilde’. Alle aanwezigen
maakten blijkbaar deel uit van een gilde genaamd
Moed en Daad, dat in dit pand huisde.
~
Zijn dit de helden die ik zoek? zei ze in gedachten.
Die twee zeggen immers dat ze vredebewaarders zijn,
gezellen van een gilde. Hoe mooi is dat?
~
#3 Buiten werd nieuwsgierig aan de tent gekrabbeld.
Eerst aan één kant,
al snel aan de andere zijde en in een mum van tijd
krasten overal vingers over het tentdoek heen.
~
Het publiek had graaiende klauwhanden gekregen,
hun kaken waren op elkaar geklemd,
hun tanden waren ontbloot en ze gromden.
Slaafs bewogen ze, met wijd opengesperde hongerige
ogen die geen moment knipperden, in de richting van de gezellen.
Er was geen houden meer aan toen ze stuk voor
stuk werden gegrepen en boven de hoofden van
het publiek alle kanten uit werden getrokken.
~
De kaken van de wellustige kopers klapperden
en knarsten vlak naast zijn oren
~
#4 “We zijn hier niet alleen,” fluisterde hij.
~
“Grijp hem!” Arak zette meteen de achtervolging in,
om het bureau heen, langs de stoelen en lage kasten,
tussen de rijen palmen door, stampend over het parket.
Hij zwaaide de deur open en rende de gang in.
Natuurlijk was hun prooi al gevlogen.
~
Arak zei: “Zeg op, wie ben je?
Zeg het me snel, want mijn geduld
is aan de dunne kant geraakt
door wat mij de laatste tijd overkomen is!”
“Je wilt mijn vriend zijn geduld niet zien verliezen!”
~
#5 Dieper in de luchtschacht klonk
gedempt geluid van machines
~
Ze liepen de flauw aflopende luchtschacht verder in.
Na dertig meter werd het tamelijk schoon in vergelijking
met de ingang, die duidelijk dienst had gedaan als
het nest van het monster.
Naarmate ze het einde naderden,
werd de gang steeds smaller en naast een aantal
roosters zat een dubbele deur die half openstond.
~
“Dit is de enige uitweg,” zei Arak
~
#6 Aan de rand van de daktuin verrees
het monster van Marbled in het maanlicht
~
De maan verduisterde weer en alle
blikken schoten meteen de lucht in.
De schaduw suisde geluidloos tussen
de bouwsels door, en die hielden het
werkelijke voorkomen van het monster verborgen.
~
“Haal mij hier weg, ik wil hier niet zijn,
haal mij hier weg. Hier is toch niemand
die ons met klinkende munt
belonen zal voor deze daad.”
~
Beleef dit avontuur verder in Dizary – Het Levende Systeem
