De vrijdag begon al goed. Ik wilde mijn beursstand opbouwen toen ik thuis een gaslek bleek te hebben. Gasss, zo kon ik de deur niet uit. Tijdens de beurs werd ik belaagd door een heuse Alien, die gelukkig werd verslagen door een koene ridder. En ook deze beurs had weer een mooie afsluiting.
Op de dag dat ik mijn stand moest opbouwen, werd er bij mij thuis een ‘slimme’ meter geplaatst. Electra en gas. Heel slim en zo gepiept zou je zeggen. Maar tijdens het afpersen van de gasleiding bleek de druk heel erg snel af te lopen. Het probleem: een oude koppeling lekte in mijn cv-kast. Stedin mocht de gaskraan officieel gezien niet meer openen zolang het lek er zat. Erg fijn met het drukke weekend voor de deur. Meteen had ik gebeld voor een loodgieter, niemand nam op of was beschikbaar. Na een uur werd ik gelukkig teruggebeld door iemand die wel meteen kon helpen. The old fashion way, met een beetje sop heeft hij het lek gelokaliseerd en verholpen. Veel later dan gepland kon ik de deur uit. Op naar de beurs.
De opbouw viel mee. Met helpende hand van mijn vader, wisten we de klus snel te klaren. Ik stond in een grote tent in een loze hoek. Ik moest nog maar zien dat ik genoeg mensen ging trekken op die plek.
Zaterdag 10 december vanaf 10:00 was de eerste beursdag. Er was een bigass speaker naast mijn stand geplaatst waar stevige muziek uit schalde. Ik had plannen om voor te gaan lezen, zo ging dat niet. En Inge Koning in de stand naast mij gaf readings met tarotkaarten. Dus de volumeknop was snel gevonden, ha. De temperatuur in de tent wisselde ook behoorlijk. In het midden stond een blower. Dat betekende dat de standhouders ernaast bijna in hun zwembroek konden gaan staan en de mensen aan het einde van de tent in hun winterjas. Niet zo handig dus.
Mijn stand lag niet echt optimaal, in een veel te grote bocht waar mensen rap doorheen liepen. Mijn cover trok in elk geval onwijs veel aandacht en maakte veel (jonge) lezers nieuwsgierig. Dat was goed om te beseffen. Ik heb mijzelf er wel mee voor het blok gezet. De cover voor deel 2 moet deel 1 wel gaan overtreffen.
Veel mensen waren in kostuum en dat was geweldig om te zien. Van het thema ‘Discworld’ van auteur Terry Pratchett was niet zoveel zien, helaas. Wel veel ander moois. Een jongen had een Alien outfit gemaakt. Wie deze SF filmklassieker kent; het masker kon zelfs kwijlen en hij had een uitschuifbare kaak. Knap gedaan. We maakte er een showtje van toen er opeens een jongetje opdook verkleed als ridder. Hij begon de Alien aan te vallen met zijn rubberen zwaard. Geweldig! Zondag kwam er een meisje langs en zij was verkleed als rood paard. Ter hoogte van haar middel had ze met een riem een dikke PVC buis bevestigd. En de twee achterpoten stonden op wielen. “Handig hoor,” zei ze. “Binnenin zit mijn rugtas en eten verstopt.” Het geheel was zo stevig dat ze zelfs kinderen op haar paardenrug mee kon nemen! Ze ging binnenkort ook een mandje op de rug monteren voor haar hondje. En er was een groene man… verkleed als eh, bos.
De zondag verliep tam. Er was veel publiek, maar dat hield het bij kijken, niet kopen. Het was natuurlijk ook een vreemd weekend zo tussen Sinterklaas en Kerst in. Kijken is wat mij betreft ook goed. Mensen gaan je op een gegeven moment toch herkennen. Wel was er publiek om aan voor te lezen. Net zo leuk.
Richting het einde van de beurs kwam er een enigszins autistische jongen langs en hij was enorm geïnteresseerd in mijn boek. Ik vertelde hem mijn verhaal en hij was onder de indruk. Ook mijn 3D prints trok volop zijn aandacht. Daarna vertrok hij weer om vervolgens een tijdje later met zijn ouders terug te keren. Hij had hen het volledige verhaal tot in de kleinste details verteld en hij wilde dolgraag mijn boek kopen. Zijn moeder vertelde mij dat hij niet zoveel las; een boek moest dan ook wel heel erg gaaf zijn wilde hij dat doen. Dat raakte mij. Ik vertelde hem dat hij ook nog een verrassing mocht uitkiezen; een 3D geprinte boekenlegger of een flesje zilverzand. Zo’n keuze viel hem zwaar. Ik verloste hem door hem beide mee te geven. Hij was er zo gelukkig mee. Op dat moment vergat ik de kou in de tent, of ik wel of niet had quitte gespeeld en mijn vermoeidheid. Als ik mensen mag laten verdwalen in met mijn fantasie, de dromen kan geven die ik ooit heb gehad, dan is wat mij betreft mijn doel bereikt.
